Vandaag weer een blogje over mijn zwangerschap. Twee weken terug had ik geen blogje online over dit onderwerp. Ik was er al te laat mee dus vond ik het niet meer nodig. Vorige week zagen jullie een Belly Paint video van mijn zwangerchap. Heb je deze nog niet gezien? Klik dan HIER! Vandaag dus een nieuwe blogje over mijn zwangerschap. IK zit me erg te bedenken waar ik het over kan hebben, want soms is het lastig te bedenken aangezien ik al best veel heb vertelt. Maar ik heb een ideetje. Lees je mee?!
In mijn belly paint video was ik 37 weken zwanger. Op zich de laatste loodjes voor me. Over de allerlaatste loodjes gaan we het nog nét niet hebben, maar wel over hoe zwaar het werd op den duur. Mijn buik groeide, mijn gewicht nam toe (6 kilo in totaal), al had ik daar geen last van. Ik vond het lastig om nog ergens heen te gaan aangezien ik zo vaak moest plassen en noem maar op. Ook bleef ik nog steeds spugen en me niet goed voelen, maar dat verhaal kennen jullie ook al. Ik sliep nog geregeld in de middag dat is ook de hele zwangerschap zo gebleven eigenlijk. Ik vond het heerlijk om in de middag een tukkie te doen én ik was ook al met verlof. December 2013 ging ik met verlof.. Ik heb gewoon de hele zwangerschap doorgewerkt en daar ben ik echt blij om, dat ik dat heb kunnen doen. Sommige kunnen dat niet meer en dat is best vervelend vooral als je door wilt werken voor jezelf en je gezinnetje straks. Het werken ging op zich gewoon goed. Al had ik wel een cliënt die dacht dat ik ALLES nog kon doen.
Bijvoorbeeld: ik was in de ochtend aan het werk op een vrijdag. Ik kwam op vrijdag al 1,5 uur en daarna kon ik weer naar huis. Zo waren haar uren eenmaal omdat ik op woensdag 3 uur kwam. Dus twee keer in de week in totaal. Ze vroeg me op een ladder te staan en een hoge kast te stoffen. ‘ Uh nee sorry maar daar ga ik niet op staan hoor mevrouw ‘. Waarop zei antwoord: dat kan toch gewoon? Er gebeurt niks hoor. Doe maar gewoon, ik wil dat die kast schoon word en anders doe ik het zelf wel. Ik zei: nou dan doet u dat toch? En daar ging ze hoor. Een vrouw van 85 op een ladder omdat ze boos was dat ik het niet deed. Daarna begon ze heel akelig te doen zo van: je moest eens weten wat wij vroeger deden, je had het gewoon kunnen doen en wat denk je wel niet. Het gekke was…. deze cliënt had vrijwel altijd respect voor dingen en mensen, maar ze begreep niet dat ik niet op de ladder ging staan met een dikke toeter. Ik kreeg van alles naar mijn hoofd geslingerd. Ik heb na mijn werktijd meteen mijn baas gebeld en ze gaf me gelijk. Ze zei: ze moet blij wezen dat je de rest nog kan en ze moet niet zo boos worden omdat je 1 ding niet wil/kan doen. Ik moest mijn ‘tijd’ nog even afmaken de andere weken, maar ging er niet van harte heen. En het was jammer want ik had een goede band met ze! (zij en haar man). Haar man bemoeide zich trouwens nooit ergens mee. Ik ben blij dat ik daar weg ben gegaan en er niet meer terug hoefde te komen. Ik had ze nog een geboortekaart beloofd, maar na dat ene gedoe had ik daar al helemaal geen zin meer in en heb ik dit ook niet meer gedaan! Jammer dan, maar ik was te boos.
Hebben jullie zoiets wel eens meegemaakt toen je werkte tijdens je zwangerschap? Ik zou jullie verhaal graag willen weten. Dank je wel voor het lezen en tot de volgende zwangerschapsblog. Liefs Kimberley x.
