Moet Chelsey geopereerd worden? Een tijdje geleden, zo ongeveer twee maanden terug, moest ik naar het ziekenhuis met Chelsey. Wij kozen voor het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht (WKZ). Wij hadden daar een afspraak omdat we via onze dokter naar het ziekenhuis werden gestuurd. Maar waarom eigenlijk? Je leest het vandaag in mijn nieuwe artikel! Vandaag vertel ik je alles rondom het ziekenhuis en wat er gaande is geweest.

” Shit, Chelsey houdt haar adem in. Chelsey, Chelsey!!!!! Ik gaf haar een tik in het gezicht zodat ze zou reageren. Reageer nou eens Chelsey!! ” Niets werkte en ze ademde gewoon helemaal niet meer. Wat moet ik nu toch doen? En ja, ineens ademde ze weer! Gelukkig zeg. De volgende dag ging ik toch eens na hoe dit kwam en ben ik een beetje gaan rondneuzen op internet. Al snel kwam ik erachter dat het normaal was. Maar zo voelde dat voor mij echt niet. Wat moest ik nou doen? De dokter bellen? Het ziekenhuis bellen? Wat als het weer gebeurt?

Dan maar de dokter opbellen!

Ik ging de dokter maar eens opbellen. Er moest toch wat gebeuren. Ik kon langskomen en snel. Ze keken haar keelamandelen na en haar mond in het algemeen. Alles was en klonk goed. Haar amandelen waren wel iets aan de grote kant, maar dat was niet erg. Toch kregen we een verwijsbrief naar de KNO arts. Het onzekere voor het onzekere, toch? Ik heb overigens twee weken moeten wachten voor ik werd gebeld door het ziekenhuis. Vraag me niet waarom, maar ik kon zelf geen afspraak maken. Ik moest op een telefoontje wachten van hun. Dus dat.

En toen hadden wij een afspraak, of nou ja, Chelsey. Eenmaal in het ziekenhuis had ik Chelsey al voorbereid. Eigenlijk deed ik dat al een paar weken van te voren. Maar goed. We werden binnen geroepen en de arts stelde mij eerst ontzettend veel vragen over haar slaapgedrag, slaapritme en nog andere vragen wat van belang was. Ik heb overal zo goed mogelijk op geantwoord. Conclusie: waarschijnlijk zijn het haar keelamandelen dus WEL. Ok?

Dus. Het blijkt, als je keelamandelen groot zijn kan het voorkomen dat een kind zijn of haar adem inhoudt. Het is dus vrij normaal, maar het mag niet langer duren als 1 minuut. Duurt het langer als een minuut moet je direct aan de bel trekken! Ik moest dus in de gaten gaan houden hoe en wat en haar sowieso één week  bij mij te laten slapen. Dat kwam sowieso wel goed. Zo gezegd zo gedaan. En wat is het resultaat geworden? Opereren of niet?

Helaas, geen operatie voor Chelsey. De dokter wil het niet doen. Pas als ze écht pijn krijgt in haar keel, veel ziek is en dergelijke en ook haar adem meer inhoud dan normaal, dan pas wil hij de operatie keel en neusamandelen uit gaan voeren. Gelukkig voor Chelsey gaat het niet door. Maar wanneer gaan haar amandelen er dan wel uit?

Hebben jullie dit wel eens meegemaakt?