De tijd zat eraan te komen en nu is die tijd gekomen: Afscheid nemen van onze verzorgpony. Helaas is Foxy overleden als jullie dit lezen. Een groot gemis van onze lieve verzorgpony. Foxy is op 17 september 2024 overleden. We missen haar echt iedere dag en we denken veel aan haar. In dit blog wil ik Foxy eren. Vandaag schrijf ik dus een mooi stukje over Foxy met prachtige foto’s van haar💜
Wil jij mij volgen op sociale media?
Via deze linkjes kom je bij mijn sociale media: Instagram & YouTube
Lieve Foxy, je bent er helaas niet meer, maar wat heb jij ons veel geleerd in dat ene jaar dat wij voor jou mochten zorgen. We leerde jou kennen op de open dag. Ik zag namelijk op internet dat er een open dag was van de dierenopvang waar jij stond. Chelsey en ik twijfelde geen moment en zijn naar de opvang gegaan die dag. De open dag was echt heel erg leuk en we hebben ons erg goed vermaakt. Tijdens de open dag kwamen we erachter dat je dus een pony kan adopteren. Dit wilde wij!
Wij zijn informatie gaan halen bij één van de medewerkers en hebben daarna nummers uitgewisseld zodat zij ons op de hoogte kon houden, omdat er namelijk nog iemand was die een pony wilde adopteren. We zagen jou al staan, maar we hadden nooit gedacht dat we jou zouden krijgen om te mogen verzorgen. Later die week kreeg ik een berichtje dat wij het waren geworden die jou mochten gaan verzorgen. Het was officieel. We hebben jou als verzorgpony. Een shetlander genaamd Foxy. De foto links was jullie 1e foto samen❤️
Wij hebben ook een TikTok account waar ik regelmatig video’s postte van Foxy. Daar zie je echt vanaf het begin tot het einde video’s van Foxy. Het account is hier te vinden —> FoxyDeShetlander
Vanaf half september mochten wij jou gaan verzorgen. Heel nieuw voor ons want wij hadden nog nooit een verzorgpony gehad, ik wist hier niks vanaf, maar Chelsey wist wel het één en ander omdat zij 3,5 jaar op paardrijden zit en we daar ook het één en ander leren. Ik ging er blanco in. Alles werd ons die dag verteld. Over je verleden, was je wel en niet mag, hoe je bent en noem maar op. We mochten je uit de wei pakken. Oh my god, wat was je een lieve kleine pony. Een mini shetlander.
Wat een schatje! Chelsey ging je meteen knuffelen en borstelen. We mochten jou iedere vrijdag verzorgen. Als we op vrijdag niet konden komen, mochten we op maandag komen. We waren er voor jou door weer en wind, met regen of zon, in storm of hagel. Wij waren daar! We deden altijd leuke dingen met je, gingen samen wandelen, je kreeg veel lekkers en we verzorgde je goed. Tot dat…
We nieuws te horen kregen wat insloeg als een bom! Je was vermagerd omdat de shetlanders die bij jou in de wei stonden, je niet lieten eten. Ze jaagde je weg en de kudde had je verstoten. Zo zielig om dit te horen over jou. Maar hoe nu verder? Je werd apart gezet, weg van de kudde. Je kon ze nog wel zien, maar er niet naar toe. Eerst stond je eventjes alleen en daarna kwamen er paarden bij jou in de wei staan. Je mocht ook niet meer op de stenen lopen. Je had altijd al moeite met lopen. De ene keer wat meer dan de andere keer, maar pijn had je wel. We moesten jou in de wei poetsen. Je mocht niet meer verplaatst worden. We deden er alles aan om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor je.
Je bleek kneuzingen in je hoef te hebben, je had het regelmatig benauwd, je liep slecht, je spieren kon je niet goed gebruiken, je kreeg bijvoeding en medicatie tegen de pijn de laatste weken en je had soms echt een pijnlijk loopje. Zo zielig om te zien. Soms rende je toch even stiekem weg en dan keken Chelsey en ik elkaar verbaasd aan! Toch zou je de winter écht niet doorkomen met hoe je eraan toe was, dus werd er besloten om jou op 17 september te laten inslapen.
In de winter ga je altijd naar de voorzijde, maar dat is steen en daarom zou je het niet trekken. Het zou te koud en te pijnlijk zijn voor jouw voetjes. Gelukkig hebben ze voor jou gekozen en besloten je te laten gaan zodat jij geen pijn meer zal ervaren. Voor ons minder fijn, maar wij konden het ook niet aanzien hoeveel pijn je had op den duur. Soms is laten gaan het beste, ook al doet ons hart pijn!
Het bijzondere is dat je twee jaar geleden al was opgegeven en je er toch weer boven op bent gekomen. Wat was dat een wonder!
Maar helaas is het nu jouw tijd. Tijd om naar een plek te gaan waar je het zoveel beter zal hebben. Waar je heerlijk kan spelen met je vervelende veulen Loki haha. Ik hoorde namelijk dat jouw baby best pittig was. Ik hoop dat je het daarboven goed hebt zonder pijn en dat je lekker veel grasjes hebt. Ook hoop ik dat je veeeeeeel broccoli en watermeloen zal eten daarboven. Je was een super lieve mini shetlander. Onze eerste verzorgpony. We hebben je met alle liefde verzorgd, we hebben gelachen, je vertroeteld, je stiekem zien wegrennen en we zijn onwijs veel van je gaan houden, vergeet dat nooit! Vaarwel allerliefste Foxy🌈We zullen je nooit vergeten lieverd! Rust zacht!
Ooit zullen wij elkaar weer zien daarboven!
