Alweer zes maanden mijn rijbewijs! Wat gaat het toch snel. Zes maanden geleden, op een winterse dag, slaagde ik voor mijn rijbewijs. Een moment om even op terug te komen en te kletsen over die speciale dag. Lijkt het je leuk om hierover te lezen, blijf dan zeker plakken. Was ik nerveus voor het afrijden? Kreeg ik een black-out, of was ik zo relax als een garnaaltje? Je gaat het nu allemaal lezen in deze update! Laat je wat leuks achter?! ❥
Drieëntwintig december 2016 was dé grote dag! Ik moest een aantal weken vóór deze grote dag ook al afrijden, maar toen zakte ik. Helaas, maar dientwintig december gingen we er gewoon weer voor. Hoe voel ik mij die dag?
Ik was eigenlijk een beetje negatief en had er echt niet veel zin in. Ik wilde liever thuis blijven en ja ik was een beetje stilletjes. Waarom zou ik nu wel slagen dacht ik nog. Nou ja, toch moest ik naar het CBR in Utrecht. Daar ging ik dan met mijn rijinstructeur, Marco. We deden nog een oefenrondje en toen gingen we naar het CBR. Eenmaal daar aangekomen had ik er nog steeds géén zin in en hoefde het allemaal niet meer. Ik moest en zal.
Ik was aan de beurt. Oh daar gaan we hoor!!!
Oké daar ging ik. Op het papiertje wat ik had stond een nummer, die tafel moest ik hebben in het kamertje die ik van te voren in moest om alle info aan te horen. Ik zag mijn examinator zitten en dacht: “woow, dat wordt geen fijn ritje”. Maar ja, vooroordelen hé. Die vrouw was super aardig en hield mij echt kalm. Eenmaal alles gehoord te hebben liepen we naar de auto. Ik moest een kentekenplaat op lezen, dat lukte uiteraard. Toen moest ik een aantal dingen van de auto opnoemen die aan de buitenkant zaten. Ik zei één ding en daarna begon ik heel hard te huilen. Ik was zo onwijs nerveus! Ik wilde gewoon niet meer. Ik was zo bang. Marco en die mevrouw hielde mij rustig en begonnen op mij in te praten. Dat deed me goed. Oké we slaan dit gedeelte over en je mag lekker gaan rijden zei ze. Ik dacht toen al: “ik ben gezakt”.Toch ging ik ervoor en deed ik wat ik moest doen. Let’s go!
Eenmaal klaar met de rit bleek achteraf mijn rijinstructeur al te weten dat ik geslaagd was, maar hij mocht niks zeggen. Ik kreeg een schouderklopje toen we uit de auto stapte. Stiekem dacht ik: YES! Maar ik mocht niet teveel hopen. Ik wist ook, zou ik slagen, kan ik pas na de kerstdagen mijn rijbewijs aanvragen. BOEIEND! Ben je klaar?!
JE BENT GESLAAGD MEID!
Oh my god ik was zo blij dat ik alweer moest huilen. Ik kon het serieus niet geloven. Alsof ik in een droom leefde. Ja serieus. Ze zei dat ik een perfecte rit had neergezet en bonuspunten had behaald. WAUW! Een super mooi kerstcadeau. Mijn kerst kon echt niet meer stuk. Ik was zo verrast dat mensen buiten dachten dat ik was gezakt om hoe ik erbij liep haha. Ik kon het echt gewoon niet beseffen en wist niet hoe ik mezelf moest uiten.
Nu zes maanden heb ik ook geleerd in verschillende auto’s te rijden dan in één auto. Je moet andere auto’s ook leren kennen dan alleen die van jezelf, anders wil je nooit meer in een andere rijden omdat je die van jezelf zo gewend bent. Mijn moeder heeft dit probleem heel erg. Die rijdt nergens anders in dan haar Toyota. Jammer! Ze is die auto zo gewend dat ze niet in andere durft of wil rijden. Ik wil dit totaal niet overnemen, vandaar om af en toe effe ergens anders in te rijden. Ik vind het nog super leuk om te rijden en ik kan echt niet meer zonder auto.
Sinds ik mijn rijbewijs heb, ben ik nooit meer met OV gegaan. Erg he? Ik geniet elk moment in de auto en I LOVE IT! Nu kan ik pas zeggen dat ik een BEETJE ervaren ben en stukken beter rij (hoor ik ook van andere). Ik rij veel ontspannender dan in het begin, wat nogal logisch is toch? Ik heb er ontzettend veel plezier van en ik ben trots!