Burn-out. Ik voel mij niet oké! In mijn vorige blog vertelde ik dat ik een burn-out heb. Ik wil hier graag een reeks van maken, omdat ik merk dat het nogal een taboe is. Vandaag begin ik met deel één.Ik wil dieper ingaan op hoe ik er achter ben gekomen dat ik een burn-out heb. Mocht je dit interessant vinden, dan neem ik je graag mee in mijn échte burn verhaal. Ik ben open en eerlijk over alles, dus lees mee.

Voor je doorgaat met lezen, kun je mij ook op de volgende sociale media accounts volgen! Zo blijf je altijd op de hoogte van alles wat er in mijn leven speelt! Instagram, Facebook, Youtube & Tiktok

Tot bijna twee jaar geleden, woonde ik nog thuis. Thuis was een fijne plek. Voor veel mensen was het niet normaal dat ik nog bij mijn ouders woonde. Het was daarentegen ook geen ideale situatie nee. Dat begrijp ik maar al te goed. Toch heb ik het tot mijn dertigste volgehouden en ging ik op mijn dertigste het huis uit. In de video hieronder leg ik je het één en ander uit wat er toen is gebeurt en wat er ging gebeuren. Er stond nogal wat op mij te wachten in het nieuwe jaar. Had ik er zin in? Maar natuurlijk!

We gaan terug naar het begin!

Dat ik mij niet oké voelde begon al toen ik thuis woonde. Het begon in eerste instantie met mega veel slapen. Ik sliep zelfs als Chelsey nog wakker was. Ik werd vaak met het eten wakker gemaakt en ik bepaalde dan of ik ging eten of juist niet. Ik kon echt uren doorslapen! Mijn ouders vonden dit nogal vreemd, dus ik belde de dokter. Ik kreeg bloedtest en daar kwam pfeiffer uit. Wat is dat nou precies?

“De ziekte van Pfeiffer is een infectie door een virus met keelpijn en koorts. Bijna iedereen krijgt dit virus, meestal zonder dat het klachten geeft. Pfeiffer komt het meeste voor bij jongeren tot ongeveer 25 jaar.”

Ik heb geen van deze bovengenoemde klachten gehad. Alleen enorme vermoeidheid. Dit is ook één van de gevolgen van pfeiffer. De uitslag was dus positief, maar het was niet meer actief. Hoe kon ik dan nog zo moe zijn? Het kan nog weken tot maanden blijven. Ook al is het dus niet meer actief. Best gek toch?

Ik werkte in de thuiszorg en ging gewoon door. Mijn leven als moeder ging natuurlijk ook gewoon door. Ik werd telkens vermoeider. Ook irriteerde ik mij steeds aan meer dingen om mij heen. Alle kleine dingen, poeh, daar irriteerde ik mij al aan. Van het smakken van iemand tijdens het eten of als ik gestoord werd in mijn kamer als ik bezig was met bloggen of opruimen. Ook was ik erg snel afgeleid.

Voordat Chelsey vier jaar werd eindige mijn relatie. Dit had ik niet helemaal zien aankomen, maar toch speelde er een gevoel van: “het kan zomaar gebeuren.” Op zich vond ik het beter, maar de vraag spookte door mijn hoofd “WAAROM wij?” Waarom zijn wij hier de dupe van? En waarom Chelsey? Mijn meisje!

Burn-out. Ik voel mij niet oké!

Ik hervatte mijzelf en ging door. Ik moest doorgaan voor Chelsey. Niet veel later hoorde ik van mijn ouders dat ze gingen scheiden. Hoppa! Nog een klap om te verwerken. Waarom? Altijd spookte die “waarom” door mijn hoofd. Waarom gebeuren er ineens zulke nare dingen in mijn leven? Toch had ik er niet super veel moeite mee dat zij gingen scheiden. Ik riep altijd al dat ze ooit uit elkaar zouden gaan. Alleen als het echt gebeurt…. dan piep je wel anders. Ik woonde deze periode nog thuis. En ook op dat moment ging mijn leven door. Ik maakte er het beste van en genoot van de tijd dat ik nog thuis woonde.

Ondertussen had ik mijn jeugdliefde ook terug in mijn leven! Wat een verademing! Wat een trots!  Ik voelde mij zo gelukkig en alles leek op zijn plek te vallen. We gaan ervoor met z’n drieën!❤

Ik zag mijn moeder vertrekken en een nieuwe vrouw ervoor terug komen.

Mijn moeder vertrok als eerste uit ons huis. Een naar gezicht was dat. Ik hoor als dochter het huis uit te gaan op een normale manier. Maar normaal was het allang niet meer. Al snel nadat ze weg was had mijn vader een nieuwe vriendin. Heel eerlijk? Ik vond dit niet het juiste moment én veel te snel! Er werd aan mij gevraagd of ik haar wilde ontmoeten. Mijn vader zou het begrijpen als ik dit niet zou willen. Dus mijn antwoord was daarom ook nee. Een jaar later heb ik haar pas ontmoet. En dit was een goede timing.

Benieuwd naar het volgende hoofdstuk? Je kunt op de hoogte blijven van al mijn artikelen door je te abonneren op mijn BLOG. Dit doe je door naar de homepagina te gaan en dan staat er rechts een kopje met “abonneer je op dit blog”. Via je telefoon? Dan scroll je naar beneden en daar vind je het kopje.