Geworden wat ik niet wilde worden: WERKLOOS! Eigenlijk was het nooit mijn plan om dit artikel te schrijven, maar omdat er meerdere mensen zijn, net zoals ik, dacht ik: “oke let’s do this”.  Hoe komt het, wat voor werk heb ik gedaan en wat ga ik nu doen? Deze vragen beantwoord ik graag voor jullie in dit blog. Mocht je andere vragen hebben? Stel ze gerust. Nieuwsgierig? Lees dan nu met mij mee.

Wat voor werk heb ik gedaan?

Dat zal ik je vertellen. Ik doe vanaf mijn twintigste al huishoudelijk hulp bij ouderen. Toen ik twintig was besloot ik niet meer naar school te willen. Ik had twee diploma’s op zak en ik vond het ‘goed’ zo. Toen moest ik natuurlijk gaan werken. Ik heb officieel een diploma voor bloemschikken en voor in de zorg, maar dit ben ik dus niet gaan doen. Ik ben gaan werken als huishoudelijk hulp. Tussendoor ben ik nog wel één keer ergens anders gaan werken. Hierover heb ik ook een artikel geschreven en deze kun je hier lezen. Ik vind huishoudelijk hulp oprecht een leuke baan. Je praat wat met de ouderen en je doet vaak meer dan alleen schoonmaken, alleen dit weten veel mensen niet. Dit werk wordt dus ook vaak gezien als ‘simpel’, maar dit werk is erg zwaar en intensief! Mensen zijn je altijd dankbaar.

Hoe komt het dat ik nu geen werk meer heb?

In het begin dat ik bij dit bedrijf kwam werken (ik noem geen namen), hebben ze mij een vast contract beloofd, want ja, met de ervaring die IK heb moest dat wel. Ook beloofde ze nog wat andere dingen waar ik niet op in ga. Ik kreeg drie keer een zes of zeven maanden contract met de hoop dat ik na deze drie contracten dus mijn vaste contract zou mogen tekenen. Tot dat ik ging verhuizen. Ik ging weg uit IJsselstein (Utrecht) en dit wist het bedrijf al in december tweeduizend negentien. Zij hebben mij nooit iets vertelt dat dat niet zou kunnen vanwege het werk, want ik ging immers niet ‘super’ ver weg wonen. Toen wij hier net in ons nieuwe huisje woonde kreeg ik ineens een gesprek.

Een gesprek dat ik dan dichterbij zou kunnen werken, wat voor hun handiger is en dat gingen we dan bespreken. Dit zou na de zomervakantie van start gaan. Ik kreeg na twee maanden weer een gesprek en kreeg te horen dat ze toch niet wilde dat ik een VAST contract zou krijgen omdat ik volgens hun te ver woon. Toch verbaasd het mij dat ik al vier maanden lang vanaf het nieuwe huis naar mijn werk ging en altijd OP TIJD was, geen klachten heb gehad in die anderhalf jaar, iedereen tevreden was, ik telkens complimenten kreeg én mijn cliënten MIJ juist allemaal wilde hebben omdat ik zo goed ben. En ineens vinden ze het te ver! Helaas telde alle positieve redenen niet mee en dat is zó ontzettend jammer van het bedrijf. Per zeven augustus 2020 ben ik uit dienst.

 Wat ga ik nu dan doen?

Zoals iedereen weet hebben mensen bepaalde rechten als ze werkloos worden. Die rechten heb ik ook! Buiten die rechten moet je je ook nog aan een sollicitatieplicht houden. Daar ben ik inmiddels al mee begonnen. Verder heb ik nu eigenlijk een soort van ‘vakantie’. Ik ben nog nooit samen met mijn dochter in haar zomervakantie thuis geweest. Nu mag ik het een keertje meemaken om samen met haar vakantie te vieren. Er staat niks gepland deze weken. We doen gewoon wat we willen, doen rustig aan, vermaken ons en genieten van elkaar en het weer. Mocht ik dan toch weer werk vinden,

zal ik pas op eenendertig augustus beginnen als de scholen ook weer starten. Ik zoek, als het kan, een leuke baan weer in de huishouding of ouderenzorg. Doorgroei mogelijkheden zou ook fijn zijn. Laten we hopen dat ik een leuke en fijne baan zal vinden waar ik wél een vast contract zal krijgen.

Vragen? Je mag mij mailen of hieronder reageren!