Vandaag is het 5 maart en dat betekend dat IK vandaag 29 jaar ben geworden. 29 mensen! Over 1 jaar heb ik de 30 bereikt. Alleen daar gaan we nu nog niet aan denken, want dat is best een leeftijd. Vandaag gaan we het hebben over mijn negenentwintig jarig bestaan op deze wereld en wat ik al in mijn leven heb gedaan qua jaren. Niet zozeer WAT ik gedaan heb, maar hoe mijn groei is geweest.

Ik ben er trots op dat ik deze leeftijd heb bereikt, want het leven is nooit zeker. Dank je wel!

Ik werd geboren op vijf maart negentien negentig om 11:01 uur te Utrecht. Bij de geboorte woog ik ruim negen pond. Een dikkerdje! Met één jaar ging ik voor het eerst naar de Efteling toe me mijn ouders en broer. Dit was mijn eerste Efteling ervaring. Ik leerde vroeger fietsen en toen ik zes jaar was fietsten ik zonder zijwielen. Op de basisschool had ik het naar mijn zin, maar ik ben wel één keer overgeplaatst geweest omdat ik niet de aandacht kreeg die ik nodig had. Op naar de andere.

Pa links en ik rechts. Wat lijken we op elkaar hé?

Op de nieuwe school kreeg ik meteen nieuwe vrienden en heb ik erg genoten tot in groep acht. Ik ben sommige dingen écht niet vergeten. Zo weet ik nog dat ik een vriendje had in groep vier tot en met groep acht, dat ik danswedstrijden won en pool wedstrijden. Echt gaaf! Ook leerde ik soms wat Marokkaans praten, omdat ik Marokkaanse vriendinnen had en zij hadden ook Marokkaanse les hoe wij dat altijd noemde. Dat vond ik altijd heel leuk om te doen. Ik ging door naar ’t Wellant college…

Ook ik zat in de puberteit, maar volgens vele mensen en ook mijn ouders was ik niet echt aan het puberen. Ik was altijd braaf, kwam afspraken na en hield mij netjes aan de regels. Tuurlijk heb ik wel eens gelogen om bestwil, maar dat vertelde ik ze vijf jaar later dan pas haha! En ook IK heb wel eens gespijbeld! Ik was een verlegen meisje wat altijd erg lief was voor mensen en dieren, wilde iedereen helpen. Ik was voor veel mensen een uitlaatklep. Ze namen mij in vertrouwen en vertelde mij alles. Ik hielp ze hiermee. Ik heb een leuke vier jaar gehad en netjes mijn diploma gehaald!

Toen ik op mijn zeventiende naar het R.O.C ging in Utrecht was dat echt heel eng. Zo’n grote school! Ik deed de opleiding zorg en welzijn niveau twee. De zorg past natuurlijk enorm bij mij. Op mijn middelbare school zeiden ze dat ik op niveau drie zou kunnen beginnen, maar zelf wilde ik dat niet. Dat is wel een ding waar ik spijt van heb. Waarom koos ik niet gewoon voor niveau drie?! Ik was bezig met stages op kinderdagverblijven en BSO bedrijven en vond dat heel leuk om te doen altijd!

Ook leerde ik op mijn zestiende mijn vriend kennen. We kregen later een relatie en waren vijf jaar samen. Met ups en downs om het zo maar te zeggen. Hij heeft mijn R.O.C tijd, maar ook mijn Wellant college tijd maar al te goed meegemaakt! Deze relatie liep stuk toen ik eenentwintig was.

Ik behaalde mijn diploma! Van mijn ouders kreeg ik als cadeau een mooie laptop die ik overigens nog steeds heb, alleen niet gebruik wegens oudheid. Ik heb het altijd naar mijn zijn gehad op school! Na niveau twee ging ik door met niveau drie, pedagogisch medewerkster. Dit heb ik op één jaar na niet afgerond. Ik wilde niet meer naar school en ik wilde werken. Op mijn twintigste had ik al een vaste baan in de huishouding. Ik werkte toen tweeënhalf lang in een bejaardentehuis  in IJsselstein.

In die tussentijd kreeg ik een andere vriend en raakte ik zwanger. Ik moest met mijn baan stoppen wegens de bezuinigingen die toen van start gingen. In januari tweeduizend veertien zou ik verlof krijgen, maar in december tweeduizend dertien stopte ik met werken wegens omstandigheden.

Ik had dus één maand langer verlof. Heerlijk. Ik genoot ervan, ook al was ik tijdens de zwangerschap echt heel vaak ziek en misselijk. Mijn lichaam was op sommige moment heel zwak, maar vaak ook wel sterk. Chelsey werd geboren op vijftien februari tweeduizend veertien. Ik was toen ik 23 jaar!

Mijn relatie ging naar bijna vijf jaar kapot. En ik had niet gepland alleenstaand te worden, al was ik dat eigenlijk al die tijd wel. Ik had de zorg altijd alleen voor Chelsey en vaak de kosten ook. Alleen verder gaan was dus makkelijk. Ik deed het toch allemaal al zelf. Soms denk ik er wel is aan terug: ik was klein, wilde altijd kinderen en een goede vader voor mijn kinderen en een goede man voor mijzelf, maar zo liep het helaas niet. Heb ik daarvoor alle moeite moeten doen in al die jaren dat ik op de wereld ben en keihard knok voor alles en altijd maar lief ben geweest? Dit is het lot geweest.

Want op mijn achtentwintigste vond ik de liefde van mijn leven terug: mijn jeugdliefde. Na elkaar zes jaar te zijn kwijtgeraakt, hebben wij elkaar weer gevonden. Wij kennen elkaar door en door. Wat wij hebben meegemaakt pakt niemand ons meer af! Ik mag en kan nu zeggen dat ik een goede man heb die enorm hard werkt voor zijn geld, een eigen huis heeft, mijn dochter helpt, dingen leert, haar

veel liefde geeft en er altijd voor haar is! Hij is goed voor mij en enorm goed voor Chelsey. Ik mag in mijn handen knijpen met zo’n lieve vent! Dit was het lot! En ik ben zooooo enorm blij en trots dat dit het leven is wat ik NU momenteel lijdt! Sommige mensen hebben mij laten vallen, hebben Chelsey laten vallen, maar weet je?! Dat is het leven en dat zijn vrienden en familie. Wat ik NU heb is het allerbeste en allerbelangrijkste wat ik kan hebben en mij kan wensen. EEN BLIJE 29 JAAR! HOERA!

Ik ben een gelukkig mens!

Want dit is waar ik al die tijd voor gevochten heb. Een goede basis en een goed gezin met respect en veel liefde! Doe altijd wat jouw gelukkig maakt, dan komt het altijd goed!